İçinizdeki Yolculuk

Yıkamadığım kaç duvar var? Ya da yıkmaya cesaret edemediğim? Biliyorum birgün o duvarların arkasındaki göremediklerim, yapamadıklarım için yaşlar birikecek gözümde. Keşkeler düğüm olacak boğazımda. En acısı bunları bilmek ve buna rağmen hala o duvarları seyretmek. Bile bile altında kalacağını, dibine kadar gidip gidip geri dönmek..

Hep böyle midir karar almalar? Yeni bir yola devam etmek ya da eskisinde kalmak. Nedense hep eskisinin acıları çöker insanın içine, yeninin heyecanını bastırır. Öfkelenirsin kendine ama gerçek şudur : seçmedigin yolun tortusu kalır içinde. Çünkü genelde eskisi bırakılıp gidilemez. Keşke dedirten hep başka detaylar vardır seçmediğine ait. Kaç yol ayrımına da gelsen, kaç seçim yapsan da boyledir.

Bırakmayı göze alamadığın, alışkanlık olmuş eski.. Huzur veren güven veren.. Ve masmavi bir deniz gibi karşında duran diğer yol. Tek yapman gereken ayakkabılarını çıkarıp ayaklarını o mavi serinliğe kavuşturmakken nedense ayakkabının ipleri düğüm olur. Açamazsın. Açtığında da o serinlik üşütür mü diye korkarsın. Giyersin ayakkabılarını ayağına, doğru evine dönersin tekrar cesaretini toplayana kadar. Ertesi gün ya da bir sene sonra. Gene gelirsin.. Belki aynısını yaşarsın belki ayakkabılarınla girersin suya.

Kendi seçimlerimizin kendimizi törpülediği, içimizde kıpkırmızı kanayan tazecik yaraların üstüne tuz basmayı kendi kendimize öğrendiğimiz bir alışanlık hayat. Herkesin vardır içinde ılık ılık kan sızdıran küçük büyük yaraları, çizikleri. Kaç tane gülen yüzün yüreği seçiminden mutlu olduğu icin gülüyordur? Kaç tane iyi niyetli, tertemiz yürek aslında sabahı sabah ediyordur bazı geceler? Alışanlıklar mı yoksa yepyeni heyecanlar veren,

nerden acıları üstüne salacağı belli olmayan başka yollar mı?

Hayatın ta kendisi seçimler, yanılmalar, düşmeler ve yeniden ayağa kalkmalar.. Herkes er ya da geç bir yol ayrımında buluşacak içindeki kendisiyle.. Keşke hep doğru kararları verebilsek. Keşke acılar çekip, çektirmesek.

Kaç duvar varsa yıkamadığım, arkasını delicesine meraktayim. Ama biliyorum, geçtim mi duvarın öbür tarafina, gördüklerimden; geçmezsem goremediklerimden gozlerimde yaşlar hep olacak..